انسان در طول تاریخ همواره به دنبال منبعی بوده که بتواند پیرامون خود را روشن نماید، منبع نور قابل حمل بیشتر در کانون توجه قرار داشته است.
استفاده از مشعل، فانوس، چراغ موشی و نفتی در مقاطعی مرسوم بوده ولی به دلیل قابلیت اشتعال و خطرناک بودن از چرخه‌ی مصرف خارج شده‌اند.
دیوید میسل انگلیسی در سال ۱۸۹۹ اولین چراغ قوه را اختراع کرد. چراغ قوه ها به دلیل استفاده از باطری قوه به این نام نامیده شده اند.
چراغ قوه یکی از وسایل پرکاربرد و ضروری در هنگام سفر، کوهنوردی ، شکار و یا در حوادث غیرمترقبه مثل زلزله است.
چراغ قوه را میتوان منبع نور سیاری تعریف کرد که در زمانی که هیچ منبع نوری وجود ندارد، از آنها استفاده کرد.
چراغ قوه ها دارای انواع مختلفی هستند و برای کاربردهای متفاوتی طراحی شده اند.
چراغ قوه ها را از نظر نوع فعالیت میتوان به چند دسته کلی تقسیم بندی کرد که شامل اند از
- چراغ قوه های مسافرتی و کمپینگ
- چراغ قوه های کوهنوردی
- چراغ قوه های ورزشی
- چراغ قوه های پلیسی و نگهبانی
- چراغ قوه های خانگی
- چراغ قوه های خودرو
- چراغ قوه های غواصی
- چراغ قوه های پیشانی یا هدلایت و انواع نورافکن ها
نوع متداول چراغ قوه ها، چراغ قوه های معمولی است که از یک لامپ بر روی یک بازتابنده یا رفلکتور با پوشش شفاف، باتری و سوئیچ (کلید روشن و خاموش ) که تمام آن ها توسط یک محفظه عمدتاَ از جنس آلومینیوم می باشد تشکیل شده است.
در حال حاضر چراغ قوه از لامپ های LED بسیار ریز و با قدرت های فوق العاده بالا و گرمای خیلی کم طراحی شده اند.
چراغ‌قوه به خاطر حجم، اندازه و وزن کم در خانه، باغ، سفر، طبیعت و گردشگری، کمپینگ، کوهنوردی، اقامت شبانه، وضعیت‌های اضطراری و غیرمترقبه و … مورد استفاده قرار می‌گیرد، به سادگی در کیف و کوله جا می‌گیرند و به آسانی حمل می‌گردد، هم در مکان‌های باز و هم در محیط های بسته کاربرد دارد.
جهت انتخاب صحیح چراغ قوه مناسب میبایست نکاتی مانند نوع فعالیت و کاربرد، مقدار روشنایی مورد نیاز، عمر و نوع باتری را مورد توجه قرارداد.
دیدگاه خود را بنویسید