نور اولین شرط برای هر نوع ادراک بینایی است. عنصری است که با آن دیدن اشیاء ممکن می شود. نور مناسبترین ماده ساختاری است که میتواند به فعالیت های روزمره ما شکل، زیبایی، لذت و راحتی ببخشد و ما را به خود جذب میکند. از نظر تاریخی میتوان گفت نور و روشنایی برای انسان مقدس و نشان از زندگی و پاکی بوده است. انسان که خود آفریده نور است، بقا و سلامت جسمی و روانی و اخلاقی آن نیز در گرو نور میباشد. روشن است که هستی و بقاء بشرتیت و همچنین یادگیری، پیشرفت و ارتقاء مداوم کیفیت زندگی اکثر انسانها در گرو نگاه کردن و دیدن است و الزام دیدن، همانا نور میباشد. قطعا اگر نور نبود هستی هم به وجرود نمی آمد و پدیده نور بود که توفیق حیات در روی زمین را به انسان داد.امروزه دانشمندان، طراحان و روانشناسان معتقدند که نورها نقش مهمی بر خلق و خوی انسان و رفتارهای اجتماعی دارند. با اشاره به روح بخشی فضا، نور به موضوع کاربردهای گسترده ای در اصول طراحی محیطی تبدیل شده است. اخیراً، دانشمندان معتقدند که نور غالباً در طراحی داخلی به افزایش کاربرد به جای مؤلفه اصلی طراحی در کنار شکل، رنگ، بافت و غیره می پردازد. پس این سوال پیش می آید که چگونه طراحان، مربیان و دانشجویان در طراحی نور به تعریف مجدد نور به عنوان عامل شرکت کننده در ترکیبات سه بعدی دست می یابند؟ 

نورپردازی با طراحی مناسب یکی از مؤلفه های مهم طراحی است که توانایی فرد را در اجرای فعالیت های طبیعی روزانه مورد پشتیبانی قرار داده و سطح ناتوانی ناشی از این کمبودها را کاهش میدهد. نور روزانه حاوی طیفی است که در آن ساعت شبانه روزی حساسیت بالایی داشته و سطوح بالاتر نور را در طی روز فراهم میسازد. ترکیب نورپردازی مناسب درون خانه و مواجه منظم نور در طول روز به سبک فعال زندگی و بهبود کیفیت زندگی میپردازد. در کل مسایل محیطی دارای دو جنبه هسرند. اول اثرات فعالیت انسران بر ثبات اکولوژیک و دوم اثرات محیط بر سلامت و بهزیستی انسان.

چگونگی پرداختن به امر نور رسانی در فضای داخلی، اثر روانی بسیاری بر دید و نگاه افراد در محیط این تایید است که نور کافی و مناسب اثرری بر تقویت روحیه ندارد و برخلاف آن هم صادق است. شاید تجربه کرده باشید که نور ناکافی در یک محل چه اثر ناخوشایندی بر احساسات به هنگام استفاده از آن فضا میگذارد. برای نمونه، اتاق های آفتابگیر که نور زیادی دارند فضایی خوشایند، گرم و شاد دارند که باعث ایجاد حالت و احساس دلپذیری در انسان میشوند. در حالی که اتاق هایی که نور غیرمستقیم دارند از فضایی خسته کننده، بی روح و سرد برخوردارند و در انسان ایجاد دلتنگی و افسردگی می کنند. در روزهای آفتابی که نور، سایه روشن ایجاد میکند، افراد فعال و پرانرژی میشوند. برعکس، در روزهای مه گرفته و ابری که هیچ سایه روشنی وجود ندارد فضا راکد ، دلگیر و کسل کننده است. تفاوت این دو روز را میتوان در چگونگی کفیت نور دانست. 

نورپردازی مناسب نیازهای انسان را برآورده میکند، خاطر او را آسوده میسازد و احساس آسایش و امنیت ایجاد می کنرد. برخلاف این حالت، نورپردازی نامناسب میتواند محل را آکنده از جوی ناراحت کننده یا ساکنان آن محل را عصبی، نگران و مضطرب سازد، فرد مدام این حس را برا خود دارد که گویی عاملی میانه، درست و به قاعده نیست. حتی ممکن است نور کم و حساب نشده موجب سر درد، خسرگی چشم، اضطراب یا حتی تصادم به دلیل دید کم شود.

با توجه به مطالب مطرح شده بیشتر متوجه تاثیر  نور و تاثیر آن بر سلامت افراد خواهیم شد.

برگرفته از مقاله تاثیر نور(طبیعی و مصنوعی) بر خلق و خو و روان انسان در معماری داخلی