نور در شهر، به عنوان یکی از عناصر غيرکالبدی منظر شهری، تاثير بسيار زیادی در کيفييت فضا، احساس، ادراک، تصویر ذهنی افراد از محیط، رفتار و حتی سلامتی جسمی و روانی انسانها دارد. بشر اولين و بيشترین اطلاعات از محيط پيرامون خود را از طریق چشمهایش کسب می کند. محيط اطراف او جهان دیداری است. چشم انسان مهمترین اندام حسی است که حدود 80 درصد اطلاعات محيطی را از طریق آن دریافت می کند، بدون نور این کار ممکن نخواهد بود. ما با نور قادریم فضا را تجربه کنیم. رابطه میان سطوح، ابعاد و عمق با تفاوت های میان روشنایی سطح از طریق سایه ها و بازتاب ها دیده می شود. انتشار نور مهم ترین کیفیت بر ادراک و تجربه فضایی است. نور فاکتوری است که به فضا اضافه می شود و باید توجه داشت که تاریکی نیز به همان اندازه وجود دارد. ارزش نور تنها برای ادراک بینایی و یک ضرورت فیزیکی نیست. بلکه بار روانشناختی آن یکی از مهم ترین عوامل زندگی انسان در همه زمینه هاست و تاثیر بسزایی روی حالات، احساسات، رفتار و سلامت ما در طول شبانه روز دارد. نور یکی از موضوعات مهم و اساسی در طراحی معماری بخصوص معماری سنتی ایران به شمار می رود. تاکيد بر جنبه های تاثيرگذاری نورپردازی و معماری نور در ارتقای حس مکان و هم چنين حس تعلق  شهروندان به فضاهای شهر و یا نقش نور در احساس زیبایی بخصوص در تحلیل برداشت مخاطب از آثار معماری معاصر ایران، نمودی از نقش نور در درک آثار معماری، بخصوص ارتباط معماری و مخاطب بشمار می آید. تامین نور در معماری سنتی ایرانی به دلیل عدم وجود برق به وسیله درب و پنجره، هورنو، ارسی، روشندان و ... استفاده می گردید به تدریج و با اختراع برق و انواع چراغ ها، این تامین نور به سبک و سیاق دیگری از طریق نصب لوستر و چراغ های مختلف انجام می گردد. با توجه به مطالب مطرح شده نور جزئ لاینفک زندگی بشر بوده که با پیشرفت تکنولوژی و صنایع برق و روشنایی بر شیوه معماری و دکوراسیون منازل و فضاهای شهری تاثیرگذار است.